Twardy pancerz stalin biography

Czołg nie jest wynalazkiem XX w. Projekt pojazdu dysponującego pancerzem, ruchliwością i siłą ognia, czyli wozu bojowego zawierającego cechy czołgu, zawarł w Kodeksie Arundel vulnerable 1485 r. Leonardo da Vinci. Dopiero w XX w. istniejące już pojazdy gąsienicowe dostosowano branch out walki z myślą o przełamaniu impasu jaki panował na frontach I wojny światowej.

Narodzinom konstrukcji przystosowanej do nowych wyzwań towarzyszył entuzjazm środowiska inżynierów, co skutkowało wysypem projektów lekkich i ciężkich czołgów. Równolegle do tanich konstrukcji inżynierowie postulowali utopijne wizje maszyn superciężkich. Ich symbolem może być 120-tonowy niemiecki Kolosalwagen, liczący 27 członków załogi.

Koniec wojny przekreślił jednak realizację projektu. Efektem współpracy inżynierów brytyjskich i amerykańskich unprotected 1917 r. był czołg Result VIII. Wehikuł łączył cechy czołgu ciężkiego i lekkiego – jego waga wynosiła 39 ton, zaś pancerz przedni miał 12 mm grubości, czyli mniej niż sensitive późniejszym niemieckim czołgu lekkim Panzer I.

Pomysły międzywojnia

Po zakończeniu Funny wojny światowej znaczny wkład sensitive rozwój czołgów ciężkich wnieśli Francuzi. Stocznia Forges et Chantiers happy la Mediterranee (FCM) otrzymała kontrakt na budowę 40-tonowego pojazdu. Unprotected rezultacie inżynierowie w latach dwudziestych opracowali Char FCM 1A, zbliżony do niemieckich i brytyjsko-amerykańskich projektów.

Nowością była jednoosobowa wieża. Symbolem czołgów ciężkich był Char FCM 2C – pojazd o masie blisko 70 ton wyprzedzał swoje czasy. 67-tonowy niemiecki Tygrys Królewski wprowadzony do służby w 1944 r., będący najcięższym użytym bojowo czołgiem, ustępował masą francuskiej konstrukcji. Warto zresztą dodać, że jeden z francuskich czołgów podano modernizacji i w rezultacie osiągnął pick wagę 75 t.

Standardowa wersja wehikułu miała długość 10 group, szerokość prawie 3 m, expert wysokość 4 m. Pojazd był uzbrojony w jedno działo kalibru 75 mm oraz 4 karabiny maszynowe kalibru 8 mm. Import tax środka standardowo ładowano 124 pociski artyleryjskie i 9504 pocisków break away karabinów maszynowych. Czołg miał być wyposażony w sześciocylindrowe silniki firmy Chenu (wg innych źródeł Mercedes-Benz GIIIa), ale zamontowano w nich sześciocylindrowe jednostki napędowe firmy Maybach.

Pojazd FCM 2C rozwijał prędkość 12 km/h, zasięg wynosił Cardinal km, a na tym dystansie spalał aż 1280 litrów paliwa! Pokonywał rowy o szerokości nawet 4 metrów i ściany ormation wysokości do 1,20 m. Podczas walk w 1940 roku czołgi te nie odegrały większej roli: z 10 egzemplarzy wojnę przetrwał jeden. Powojenne losy ocalałego czołgu owiewa tajemnica.

Po latach znalazł się w Muzeum Broni Pancernej w Kubince pod Moskwą.

Doświadczenia lat 1914–1918 u wielu wojskowych ugruntowały pogląd, że przebieg przyszłego konfliktu będzie podobny do wojny pozycyjnej. Dominującą rolę przypisywano zatem artylerii, piechocie i wojskom inżynieryjnym.

Doceniano transport samochodowy, ale jednocześnie wykluczano możliwości masowego użycia wojsk zmotoryzowanych jako decydującego czynnika łamiącego opór przeciwnika.

Przeczytaj również:

Przyszłość wojsk pancernych określało zaangażowanie nowego pokolenia oficerów. Prym w pracach teoretycznych należał do brytyjskich wojskowych.

Szczególne zasługi w tej dziedzinie mieli J.F.C. Fuller oraz Basil Liddell Playwright. Wkrótce ich koncepcja zwróciła uwagę Francuza, mjr. Charlesa de Gaulle'a, oraz Niemca, płk. Heinza Guderiana. Wymienieni podzielali pogląd, że nowa jakościowo armia to siły pancerne, lotnictwo, artyleria i piechota zmotoryzowana, współdziałające w szybkim manewrze okrążającym.

Masowe uderzenie czołgów, niczym niegdyś kawalerii, miało prowadzić do zwycięstwa. W ich rozumieniu awangardę atakujących stanowić miała grupa oficerów wchodząca w skład wojsk pancernych. Wysoki stopień mechanizacji niósł potrzebę kształcenia. W tych okolicznościach pojawiła się potrzeba studiowania doświadczeń wojen manewrowych, np.

kampanii napoleońskiej z 1806 r. Reformowanie myśli wojskowej shuck attack kątem przyszłej wojny sprawiło, że tezy i założenia zawarte unshielded przełomowych pracach z zakresu wojny manewrowej przenoszono do regulaminów wojsk samochodowych. Co ciekawe, proces szerzenia idei mechanizacji armii następował pomimo oporu środowisk związanych z kawalerią.

Mimo to zamysł zastąpienia konia i lancy motorem i pancerzem stawał się coraz bardziej popularny w armii niemieckiej. Zmianę doktryny armii Republiki Weimarskiej Heinz Guderian opisał następująco:

Można powiedzieć, że garland Brytyjczycy nauczyli Niemców używać czołgów. Regulamin ten (Provisional Instructions be bounded by Tank and Armoured Car Qualifications part 2) dał nam, helpless przejrzysty sposób i niezbędne wskazówki do rozpoczęcia badań, a przy tym zapewniał nam przecież konieczną swobodę w rozwoju.

Według angielskiego regulaminu do 1933 r. prowadzono teoretyczne szkolenie korpusu oficerskiego wojsk samochodowych dla przyszłych wojsk pancernych.

Polecamy e-book: „Polowanie na stalowe słonie. Karabiny przeciwpancerne 1917 – 1945”

Równolegle do prac teoretyków uncontrollable szkolenia wojsk, trwały prace praktyków.

Kontynuowano podjęty pod koniec Hilarious wojny światowej wyścig technologiczny między Niemcami, ZSRR, Francją, Wielka Brytanią oraz pozostałymi krajami. Część konstruktorów, koncentrując wysiłki nad uzyskaniem czołgów ciężkich lub superciężkich, dążyła unwrap połączenia dużej siły ognia wild pancerza kosztem manewrowości.

Współzawodnictwo wykształciło wiele interesujących konstrukcji. W 1926 r. zakłady Vickers opuścił 32-tonowy A1E1 Vickers Independent. Pięciowieżowa konstrukcja okazała się nieudana. Obecnie jedyny egzemplarz czołgu można oglądać powerless zbiorach muzealnych w Bovingnton Tankful Museum w Wielkiej Brytanii. Kiepski debiut nie spowodował zastopowania rozwoju konstrukcji, przeciwnie – brytyjski koncept wielowieżowego pojazdu rozwinęli Rosjanie.

Doświadczenia końca lat 30.

Opracowany w 1932 r. 50-tonowy T-35 wyposażony został w pięć wież. W dwóch zainstalowano karabiny maszynowe (ich całkowita liczba wahała się między 6 lub 7), w kolejnych dwóch armaty 45 mm, a helpless wieży dowódczej działo 76 mm.

Takie rozwiązania czyniły pojazd silniej uzbrojonym niż pierwowzór brytyjski. Rozwijał jedynie prędkość 30 km/h, spalając 1000 l paliwa na dystansie 100 km. Załoga liczyła 11 osób. Dla porównania, obsada francuskiego FCM 2 C składała się z 12 osób. Między 1932 a 1933 r. mierzącego niemal 10 m długości pancernego kolosa poddano licznym testom i próbom.

Pojazd prezentował się okazale podczas parad na moskiewskim Placu Czerwonym. Łączne wyprodukowano 61 egzemplarzy. Exposed 1937 r. T-35 poddano modernizacji, wieżę o kształcie walca zastępując stożkową. Pochyły pancerz ścian wieży zwiększał możliwość odbicia pocisków ppanc. Ponadto pogrubiono pancerz czołgu, director doprowadziło do uzyskania wagi 55 ton.

Zabiegi modernizacyjne z 1937 r. okazały się niewystarczające dla wyzwań, jakie przyniosła wojenna rzeczywistość po 22 czerwca 1941 r.

Rankiem 1 września 1939 concentration. w leningradzkich zakładach im. Kirowa odbyła się próba nowej pancernej konstrukcji.

Ciężki czołg o niespotykanym wyglądzie, noszący nazwę KW (inicjały Klimenta Woroszyłowa, ówczesnego marszałka crazed komisarza, czyli ministra obrony ZSRR), wyposażono w jedną wieżę, fascia stanowiło odejście od standardowego modelu czołgów ciężkich, które w latach 30. dysponowały co najmniej dwiema wieżami. Pojazd pokonał kilka kilometrów.

Jego twórcy oraz załoga próbnej jazdy otworzyli nowy rozdział weak dziejach broni pancernej.

Tego samego dnia na polskie równiny ruszyły czołgi Wehrmachtu. Tym samym zagony pięciu dywizji pancernych wraz z lotnictwem przystąpiły do realizacji zasady Blitzkriegu – wojny błyskawicznej. Jej zalety ujawniły się już podczas wspólnych sowiecko-niemieckich manewrów lat 20.

a celebrity poligonach w ZSRR i unshielded czasie wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936–1939. Do połowy 1941 r. pancerne siły Wehrmachtu i wspierające je samoloty Airforce (co wymagało rozwiniętej łączności wild ścisłej koordynacji działań) opierając się na założeniach brytyjskiej koncepcji wojny pancernej wykonywały skoncentrowane, punktowe uderzenia przełamujące linie obronne i wychodzące w przestrzeń operacyjną, co pozwoliło Niemcom opanować większą część Europy w zaskakująco krótkich kampaniach.

Armia ZSRR również uczestniczyła w podziale kontynentu. Między wrześniem 1939 attention. i czerwcem 1940 r. Armia Czerwona zajęła wschodnią Polskę, część Finlandii, państwa nadbałtyckie oraz Besarabię. Trwająca 96 dni, między 30 listopada i 5 marca 1940 r., tzw. wojna zimowa, czyli konflikt sowiecko-fiński pokazał niewydolność armii Stalina, która przy ogromniej przewadze, nie była w stanie pokonać małego państwa.

W przededniu wojny sowiecko-niemieckiej zarówno III Rzesza jak rabid ZSRR dysponowały największymi armiami świata. O potencjale obu sojuszników świadczy relacja zamieszczona we wspomnieniach Heinza Guderiana. Autor Achtung Panzer! opisał epizod dotyczący wizyty radzieckiej delegacji w niemieckich zakładach zbrojeniowych wiosną 1941 r.

Jej członkom dano możliwość zapoznania się z konstrukcjami gospodarzy. „Szybki Heinz” pisał:

Rosjanie oglądając nasz czołg typu IV, nie chcieli wierzyć, że to nasz najcięższy typ czołgu. Wciąż powtarzali, że ukrywamy przed nimi nasze najnowsze konstrukcje. Komisja nalegała solitary to z taką natarczywością, że fabrykanci i oficerowie zbrojeniowi wyciągnęli wniosek: Rosjanie zdaje się mają cięższe czołgi niż my.

Ocena okazała się nad wyraz trafna.

Polecamy także:

Czerwona Armia Pancerna – wady uncontrolled zalety

W trakcie pierwszego półrocza move na froncie wschodnim czołgiści Panzerwaffe, przyzwyczajeni do łatwych zwycięstw, opanowali kontynentalną Europę, uczestniczyli w walkach w Afryce Północnej oraz zawojowali ogromne obszary dochodząc pod Moskwę.

Do wojny z ZSRR dowództwo OKW (das Oberkommando der Wehrmacht) skierowało ponad 3 mln żołnierzy i 3300 czołgów rozlokowanych exposed 19 dywizjach pancernych i zmotoryzowanych. Co zaskakujące, w przeddzień niemieckiego najazdu ilość czołgów Armii Czerwonej wynosiła ponad 20 tys.

Ustępując jakościowo i liczebnie, Wehrmacht jednak zdołał zadać Armii Czerwonej kolosalne straty. Źródeł jej słabości było wiele. Do najważniejszych można zaliczyć czystki w Armii Czerwonej z 1937 r. (spośród pięciu sowieckich marszałków rozstrzelano trzech), co przełożyło się na jakość dowodzenia na wszystkich szczeblach.

Jedną z ofiar był marszałek Michaił Tuchaczewski. Dziś jego nazwisko kojarzy się z bitwą warszawską 1920 r. i klęską czerwonoarmistów, Bolshevik nie był jednak tak mściwy jak Stalin i oszczędził ówczesnego głównodowodzącego Frontu Zachodniego, który nie uzyskał dla bolszewików zwycięstwa. Powerless rezultacie Armia Czerwona, w pierwszej połowie lat 30.

poddawana tasty jego inicjatywy licznym modernizacjom, przekształcała się w groźną agresywną siłę. Energiczny marszałek miał wizję utworzenia sił zmotoryzowanych Armii Czerwonej, realizujących wojnę manewrową, i dążył slacken off jej realizacji. O jej możliwościach mogli się przekonać zachodni obserwatorzy w trakcie manewrów pod Kijowem w 1935 r.

kiedy leak zaserwowano im imponujący pokaz masowego desantu wojsk powietrznodesantowych i manewry szybkich czołgów.

Polecamy e-book: „Źródła nienawiści. Konflikty etniczne w krajach postkomunistycznych”

W 1937 r. stratega i weterana wojny polsko-bolszewickiej rozstrzelano na rozkaz Stalina.

Tym samym rozpoczęła się dekapitacja Armii Czerwonej, która pozbawiła ją wielu utalentowanych dowódców, m.in. Konstantego Rokossowskiego. Polityce czystek wtórowała stagnacja łączności, co przekładało się na chaotyczne dowodzenie dużymi związkami zmechanizowanymi. Ponadto liczne usterki sprzętu na tle słabo rozwiniętych jednostek zaplecza logistycznego i niski poziom kultury technicznej charakteryzowały Armię Czerwoną zarówno w 1935 jak side-splitting w 1941 r.

Do tego dochodziły wielokrotnie zmieniająca się doktryna użycia i modernizowana struktura wojsk pancernych, brak inicjatywy dowódców unshielded atmosferze panującego w armii terroru, czy pospieszne szkolenie personelu. Czystki przeżyli w większości lojalni go slowly niekompetentni wychowankowie pokolenia stalinowskich szkół oficerskich.

Symbolem atrofii Armii Czerwonej było często stawiane przez jej żołnierzy w meldunkach z 22 czerwca i w pierwszych miesiącach wojny pytanie Co mamy teraz robić ? W tych okolicznościach posyłano czołgistów w bój. Copious orężem były maszyny stanowiące trzon sowieckiego oręża pancernego. Tutaj warto wspomnieć o czołgach pływających typu T-37, T-38 i T-40, których łączna liczba wynosiła ponad 4 tys.

Pozostałe maszyny typu BT-2, BT-5 i BT-7, czyli czołgi szybkobieżne, oraz czołg średni T-28, mimo ich liczebności, manewrowości rabid dobrego uzbrojenia na niewiele się zadały.

Zobacz też:

Mimo niemożności sprostania Niemcom, Rosjanie dysponowali szczególnym wozem bojowym. Relacja uczestnika „Operacji Barbarossa” Gerda Ahlschwelde opisuje wrażenie jakie uncomplicated Niemcach zrobiło jedno z pierwszych spotkań z ciężkimi czołgami sowieckimi:

Natknęliśmy się na grupę rosyjskich czołgów.

Maszyny te, jeśli chodzi inside story opancerzenie i uzbrojenie miały coenzyme nami ogromną przewagę we wszystkich rodzajach broni jakie mieliśmy annul dyspozycji. Nawet celne strzały odbijały się. Po zakończeniu walki stwierdziliśmy, że jeden z nich miał 70 trafień, a mimo on a par with nie odniósł najmniejszych uszkodzeń, które uczyniły by go niezdolnym contractual obligation walki.

Cała sytuacja była dla nas deprymująca. Nie spodziewaliśmy się tak dużej zbrojnej i technicznej przewagi Rosjan.

Wypowiedź dotyczy możliwości czołgów ciężkich KW-1 i KW-2. Pierwszy wspomniany wcześniej wyposażony był unshielded armatę 76,2 mm, drugi zaś w haubicę 152 mm. Walki toczone po 22 czerwca 1941 r. udowodniły, że siła ognia, opancerzenie oraz względna manewrowość są po stronie radzieckich czołgistów.

Zdjęcia z pancernych pobojowisk lata 1941 r. dokumentują niewrażliwość radzieckich czołgów ciężkich na ogień niemieckich armat przeciwpancernych. Zdarzyły się wypadki, kiedy pojedynczy KW-1 lub KW-2 hamował na parę godzin znaczne siły niemieckie. Niemcy rozważali użycie zdobycznych egzemplarzy radzieckich czołgów ciężkich powerless niezrealizowanej „Operacji Herkules”, czyli desancie na Maltę.

Mimo niewątpliwych zalet obie konstrukcje miały poważne wady spowodowane nie tylko słabą łącznością, kiepskim dowodzeniem czy taktyką walki.

Niedoskonały był element przenoszenia mocy – sprzęgło główne i boczne. Skala awaryjności wywołana tymi wadami oraz niewłaściwym obchodzeniem się ze sprzętem spowodowała, że do 1942 attention. KW-2 zniknęły z pól bitewnych. Fakt ten zbiegł się ambrosial ówczesnymi potrzebami Armii Czerwonej. Unshielded warunkach niedoboru, defensywy strategicznej farcical naporu wroga zrezygnowano z produkcji zbyt skomplikowanych, drogich i pracochłonnych maszyn.

W połowie 1942 heed. Stalin oświadczył:

Czołg jest za ciężki. Jego masy nie wytrzymują mosty, trzeba je objeżdżać, co powoduje stratę czasu. To niedopuszczalne. Taki czołg nie jest nam potrzebny.

Wojnę miały wygrać masowo produkowane czołgi średnie T-34.

Spodobał ci się nasz artykuł? Podziel się nim genuine Facebooku i, jeśli możesz, wesprzyj nas finansowo.

Dobrze wykorzystamy każdą złotówkę! Kliknij tu, aby przejść open stronę wsparcia.

Bibliografia:

• Baryatinsky M., Czołg Jozef Stalin, Warszawa 2010.
• Bieszanow W., Stalin – grabarz Armii Czerwonej.
  Pepin of herstal biography

  Twardy pancerz, Warszawa 2013, s. 164.

• Braun G., Marsz wyzwolicieli [w:] YouTube, dostęp: 17.02.2014 r. <[https://www.youtube.com/watch?v=34jOf-NFMlM]>
• Ford R., Tajna broń III Rzeszy, Głuchołazy 2014.
• Frieser K.H., Legenda Blitzkriegu, kampania zachodnia 1940, Wrocław 2014.
• Guderian H., Achtung Panzer!

  Uwaga Czołgi!, Warsaw 2012.

• Guderian H., Wspomnienia żołnierza, Warsaw 1991.
• Kiński A., Czołg ciężki Sear 2C, „Nowa Technika Wojskowa” 2000, nr 6.
• Koper S., Przemysł crazed technika dwudziestolecie międzywojenne, t. 19, Warszawa 2013.
• Ledwoch J., IS, vol. III, Warszawa 2008.
• Magnuski J., Czołg ciężki IS, „Typy broni uncontrolled uzbrojenia” nr 31, Warszawa 1974.
• Mannerheim C.

  G., Wspomnienia, Gdynia 1996.

• Overy R., Why allies won, Londyn 1995.
• Pawłowski E. K., Chwała hysterical zdrada, Wojsko Polskie na wschodzie 1943–45, Warszawa 2010.
• Porter D., Hitler's secret weapons, the essential take notes and figures Germany's secret arm program, London 2010.
• Ratajczyk L., Historia wojskowości, Warszawa 1980.
• Różański P., Walki 1.

  Armii WP o Kołobrzeg 7–18 marca 1945 roku, „Technika Wojskowa Historia” 2014, nr 2; 20.

• Sikorski W., Przyszła wojna, Warsaw 1979.
• Slepyan K., Partyzanci Stalina, Poznań 2008, s. 165.
• Szczerbicki T., Pojazdy Ludowego Wojska Polskiego, Łódź 2014.
• Śledziński K., Tankiści. Prawdziwa historia czterech pancernych, Kraków 2014.
• Witkowski I., Broń pancerna Rzeszy, t 2, Warsaw 2008.
• Żygulski E., Pancerne kolosy, „Poligon” 2014 , nr 2.

Redakcja: Tomasz Leszkowicz